Kirpiklerinde nem...gözlerinde buğu...

Sevr'den Mekke'yi seyrederken gördüm seni

Hüzünlüydün...

Sanki; Taif'te sen taşlanmışsın,

Sanki; necasetler boca edilmiş secdede sana!

Sanki...

yokluk yılını yaşıyor gibiydin!

Sormak istedim;

Senin kaleler kalesi Kâbe'n varken

Ağlama duvarında mısın?!

Söyle; neden ağlarsın?!

Senin Hamza'namı kıydılar kalleşçesine?!

Senin emrini dinlemediler sanki Uhutta.

Terk edenler unutuldu da;

Şehid olanlar anılır hâlâ... unutma!

Hervelede gördüm seni...

İki mübarek tepe arasında.

Hani Hacer'in;

Yırtınırcasına bir o tarafa,

bir bu tarafa koşturduğu...

Safa ve Merve var ya...

İşte orda.

Geçmiş akçe dünyalıkların,

emanet evlatlarınla yaptığın gibi

Çalım satıyordun;

Kudüs'ü kurtarmışçasına!

Terk edip varlıklarını,

Çok çalışıp ta... Olmazları oldurdun da

Ebu lehebleri yordun mu; Musab'casına!

İnsan biriktirdin mi hiç?!

Medine'den altı genç...

yetmişiki olurcasına!

Dostların oldu mu;

Ebubekir... Ali gibi?

Ömerler yoldaşın... Abbaslar sırdaşın.

Taif'in nasipsizlerinden sonra;

bir köle gelipte;

teselli oldu mu sana?!

Sıkıntılar büyütür insanı,

vuruşa... vuruşa!

Bin defa mazlum ol da;

Zalim olma sakın bir defa!

Yokluğun Mekke'sinde yoktu münafıklar...

Çokluğun Medine'sinde çoktular unutma!!!